Tuż po wydaniu świetnie przyjętego Bezczelnie w duecie z Puzzlem oraz 2 lata przed premierą pierwszego, kultowego Rasmentalismu, Peerzet oraz Ras łączą swoje siły, wrzucając do sieci wspólny materiał. O dwóch takich co ukradli bity, jak wskazuje sam tytuł, to klasyczny mixtape, oparty o zapożyczone od kolegów zza wielkiej wody produkcje. Album ten to idealny dowód na to, dlaczego to właśnie jego autorzy w przyszłości ugruntują swoją pozycje w rodzimym podziemiu, uchodząc w nim wręcz za żywe legendy, aby chwilę później z impetem przedrzeć się do mainstreamu, a w przypadku Rasa zadomowić się w nim na dobre.
Płytę otwiera świetny numer pod tytułem Portfel na diecie, nagrany pod legendarny Gold Digger autorstwa Kanye Westa. Dobór bitu, patrząc z perspektywy czasu, nie zaskakuje, ponieważ inspiracje Westem odczuwalne będą jeszcze przez kilka kolejnych lat w twórczości kolektywu Rasmentalism, który Ras tworzy do dziś wraz z producentem o ksywie Ment. Poza chwytliwym refrenem otwierający album kawałek wyróżniają przede wszystkim niezwykle trafne, zabawne, oparte o wieloznaczności linijki. Zresztą jak potwierdził nam sam Ras, to właśnie one stały się spoiwem między dwoma Panami i były głównym powodem do złączenia przez nich swoich sił:
W 2004 roku miałem rapową audycję w zamojskim radio. Zaprosiłem do niej Peerzeta, tuż po premierze jego płyty z Puzzlem. W ten sposób udało nam się zapoznać i złapać ze sobą kontakt. Obaj mieliśmy zajawkę na sprytnę linijki i dysponowaliśmy nadmiarem wolnego czasu. Dzięki temu, udało nam się nagrać kilka numerów, aby następnie wrzucić je do internetu. Pełne podziemie.
Mimo że Lublin, w którym studiował Ras, a Kraków, w którym tak wtedy, jak i dziś urzędował Peerzet, dzieli niemal 300 km, między chłopakami czuć silną więź porozumienia, która daje wrażenie, że mixtape powstawał nie poprzez łącze internetowe, a podczas wspólnych sesji w studio. Duet sprawia wrażenie ziomali z osiedla, a nie osób, których drogi przecinały się niemal jedynie na koncertach. Na silną relację między chłopakami wskazuje sam Peerzet:
Nie pamiętam dokładnie wszystkich okoliczności, które wpłynęły na to, że powstał ten materiał. Pamiętam audycje, którą wspomina Ras. Z perspektywy czasu wywołuje ona uśmiech na twarzy. Ras w roli prowadzącego audycje, zaś ja w roli podziemnego rapera z jednym albumem z na koncie. Początki początków. Z tego co pamiętam, dałem się wtedy namówić nawet na styl wolny (śmiech). Z Rasem zawsze dobrze kleiła się rozmowa. Jak to mówią: „Real Recognize Real”. Dodatkowo mieliśmy do siebie blisko. Podkarpacie: podobne rejony, podobne problemy . To nam na pewno pomogło lepiej się zrozumieć i zebrać do nagrania tego projektu.
O dwóch takich co ukradli bity to mimo upływu lat wciąż świetny i niezwykle świeży materiał. Niektóre z wersów wciąż potrafią przyprawić o uśmiech na twarzy, a techniki z 2006 roku, zarówno Rasowi, jak i Peerzetowi, mógłby pozazdrościć dziś niejeden z młodszych kolegów po fachu. Na płycie usłyszymy JSa oraz Lilu, której wydany w 2015 roku album pod tytułem Outro (na którym przewrotnie usłyszeć możemy Peerzeta) również zasługuje na o wiele większy rozgłos.
Mixtape mimo swojego spontanicznego i podziemnego charakteru, jest materiałem, do którego wraca się naprawdę przyjemnie. Pozytywna energia i kipiąca z każdego numeru zajawka łatwo udziela się słuchaczowi, a poszczególne wersy do dziś potrafią zrobić wrażenie. Patrząc poprzez pryzmat minionych 12 lat i dokonań chłopaków w tym czasie, robi się przykro, że materiał ten był jednorazową akcją. Jak tłumaczy Peerzet:
To była spontaniczna akcja. Na pewno nigdy nie mieliśmy w planach zakładania jakiegoś składu czy czegoś w tym rodzaju. W mojej głowie zaczęło rodzić się już pomału solowe „Hipocentrum”. W Krakowie nagrywaliśmy wtedy pod szyldem NoBoTak. Jak to się dalej potoczyło wiadomo wszystkim zainteresowanym.
Duet Ras oraz Peerzet usłyszeć mogliśmy ponowie 2 lata później, na pierwszej płycie Rasmentalismu Dobra Muzyka, Ładne życie. W tym miejscu nie będę starać się tłumaczyć jak mógłby wyglądać pełnoprawny i mniej spontaniczny materiał od Arka i Przemka. Niech muzyka mówi sama za siebie: